تاریخچه برج جین مائو شانگهای چین

تاریخچه برج جین مائو

برج جین مائو (Jin Mao Tower)، سمبل ورود شانگهای به قرن بیست و یکم است. تا سال ۲۰۰۷ و تا قبل از اتمام مرکز مالی جهانی شانگهای، این ساختمان بلندترین ساختمان چین و سومین ساختمان بلند دنیا بود. در سال ۲۰۱۴ برج Shanghai بلندترین ساختمان چین شد و در حال حاضر این ساختمان سومین ساختمان بلند شانگهای است.
برج جین مائو، شانگهای، چین

ساختمان ۸۸ طبقه جین مائو، ۴۲۰٫۵ متر ارتفاع دارد. ساخت آن در سال ۱۹۹۴ شروع شد و در سال ۱۹۹۹ به اتمام رسید. با طراحی ترکیبی غربی و شرقی و شکلی که مانند یک پاگودا (معبد چند طبقه) به نظر می‌آید، برج جین مائو از یک مدل چند کاره تبعیت می‌کند. در پایین برج مجتمع‌های خرید وجود دارند، بالای آنها دفاتر تجاری قرار داشته و ۳۸ طبقه بالایی برج را هتل ۵۵۵ خوابه Grand Hyatt اشغال کرده است. این هتل در زمان اتمام ساخت برج، بلندترین هتل دنیا بود. این برج طوری ساخته شده که در مقابل زمین لرزه‌های ۶ ریشتری و توفان‌های قوی مقاومت کند.

برج Jin Mao توسط شرکت معماری آمریکایی Skidmore, Owings & Merrill طراحی شده است. این برج توسط گروه Shanghai Jian Gong ساخته شد؛ این شرکت اولین شرکت ساختمانی چینی بود که ساخت چنین آسمان‌خراش بزرگ و مهمی را عهده‌دار شده بود. طراحی این سازه مسحورکننده است؛ در طراحی آن المان‌های معماری سنتی چینی و سبک گوتیک با هم ترکیب شده‌اند و نتیجه آن به وجود آمدن یک ساختمان مدرن شگفت‌انگیز شده است. معماران این بنا، آن را با نگاهی به پاگوداهای چینی و عدد ۸ (عددی که در چین فوق‌العاده خوش‌یمن به حساب می‌آید) طراحی کرده‌اند: پایین‌ترین بخش ساختمان ۱۶ طبقه بلندی دارد و بخش‌های روی آن هر کدام یک هشتم کوچکتر از قبلی هستند. دو آسانسور سریع این ساختمان، مسافران را با سرعت حدودی ۳۲ کیلومتر بر ساعت حرکت داده و آنها را در عرض ۴۵ ثانیه از زیرزمین ساختمان به Skywalk می‌رسانند. غیر از فضاهای تجاری و فروشگاهی و دفترهای اداری، در سه طبقه زیرزمین این ساختمان پارکینگ و فود کورت قرار گرفته‌اند.

پیاده‌روی شیشه‌ای ترسناک این برج یکی از اصلی‌ترین جاذبه‌های گردشگری شانگهای برای مسافران تور چین است. در جولای سال ۲۰۱۶ برج Jin Mao پیاده‌روی شیشه‌ای محیط بیرون خود را به روی عموم باز کرد. این پیاده‌رو، رعب‌آورترین و ترسناک‌ترین راه را برای نشان دادن منظره‌های عالی شانگهای به گردشگران ارائه می‌دهد. این پیاده‌روی شیشه‌ای در بیرون طبقه ۸۸ام ساختمان و در ارتفاع ۳۴۰ متری سطح زمین ایجاد شده است. این سکو بلندترین پیاده‌روی بدون حفاظ در کل جهان است. این سکو ۶۰ متر طول و ۱٫۲ متر عرض دارد و مبلغ ورودی آن برای هر نفر ۳۸۸ یوان (حدود ۵۸ دلار) است. در هنگام عبور از این پیاده‌رو شما با طناب به ساختمان متصل می‌شوید. دو متخصص امنیت، شرکت‌کننده‌ها را برای راهنمایی و نظارت همراهی می‌کنند. تنها ۱۵ نفر (همراه با دو متخصص) در آن واحد بر روی سکو حرکت می‌کنند. بازدیدکنندگان باید کیف‌ها، دوربین‌ها و تلفن‌های همراه خود را قبل از بیرون رفتن تحویل دهند. خدمات عکس گرفتن در این سکو ارائه می‌شود.

طبقه ۸۸ام همچنین یک سکوی تماشای منظره بزرگ نیز دارد. این سکو گنجایش ۱۰۰۰ بازدیدکننده را دارد. در این طبقه گردشگران می‌توانند از نمای ۳۶۰ درجه شهر شانگهای لذت ببرند. در کافه Cloud Nine برج می‌توانید از غروب‌های زیبا و همچنین مناظر تماشایی شانگهای لذت ببرید. این کافه هزینه ورودی ندارد ولی نوشیدنی‌های آن فوق‌العاده گران هستند. علاوه بر این کافه، چند رستوران بسیار خوب نیز در هتل Grand Hyatt وجود دارند. این هتل یکی از توصیه‌شده‌ترین هتل‌های شانگهای است.
رفتن به برج جین مائو در تور چین

خط ۲ مترو شانگهای را سوار شده، در ایستگاه Lujiazui پیاده شوید و از خروجی ۵ بیرون آمده و چند قدم تا برج را پیاده بروید. مبلغ ورودی برای سکوی تماشای منظره برج ۱۲۰ یوان است

درباره شهر شانگهای

تاریخچه شانگهای

شانگهای در ابتدا یک دهکده ماهیگیری کوچک بود.در ۱۸۴۲، زمانی که سلسله کوینگ چین اولین جنگ تریاک را به انگلیسی ها باخت، آنها درشانگهای مقری ایجاد کرده و بدنبال آنها، فرانسوی ها،‌آمریکاییها و ژاپنی ها نیز اقدام به اشغال مناطقی از شانگهای نمودند. در دهه ۱۹۳۰ بدلیل عدم

نیاز به ویزا برای شانگهای،‌شهر بسرعت به یک بندر تجاری تبدیل گشت. بین ۱۹۳۱ و ۱۹۴۱ حدود ۲۰۰۰۰ یهودی که از ترس نازیها فرار کردهبودند به شانگهای پناهنده شدند. در ۱۹۴۳ متفقین شانگهای را به حکومت وقت چین واگذار کردند و اشغال آن توسط نیروهای خارجی پایان یافت. با

به حکومت رسیدن دان ژاوپینگ و سیاست درهای باز او در سال ۱۹۷۶، شانگهای مجددا بعنوان یک قطب تجاری فعال گردید ، تا به یکی از مدرنترین وساختاریافته ترین شهر جهان تبدیل گردد.

شانگهای شهر غول آسا و لبریز از جمعیت. رابط میان چین و دنیای خارج. شهری که حزب کنونی چین در آن پایه گذاری شد. به شهر جنگل آسمانخراشها معروف است. شهر روشنفکری و کارگری با ۲۵ دانشگاه و موسسه دانشگاهی. این شهر در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب یانگ‌تسه قرار دارد با فاصله اندکی از اقیانوس آرام و نامش به چینی بر فراز دریا معنی دارد. شهر شانگهای به دو بخش توسط رودخانه تقسیم میشود که بخش شرقی که ناحیه تازه ساخت آن و با معماری جدید می‌باشد پودونگ و شرق آن شانگهای نام دارد که در منتها الیه غربی آن فرودگاه خونچای که مربوط به پروازهای داخلی است قرار دارد

شهر شانگهای به بهشت خرید یا پاریس شرق معروف است. بنابراین اگر شما به چین سفر می کنید بازدید و خرید از این شهر را از دست ندهید. زیرا خرید بخشی خاطره انگیز از جاذبه های این شهر است. مراکز خرید شانگهای به طور مشخص به چهار ناحیه یا خیابان تقسیم می شوند: ۱- خیابان نانجینگ رود ۲- نانجینگ رود شرقی ۳- نانجینگ رود غربی ۴- مراکز و خیابان های متفرقه خیابان نانجینگ رود (Nanjing Road از جمله مراکز درجه یک خرید در شانگهای و چین است. این شهر دارای مجموعه ای گسترده و متنوع از مغازه ها و فروشگاه ها از سالیان بسیار دور تا به امروز می باشد. از دیگر خیابان های معروف شانگهای می توان به خیابان Huaihai اشاره کرد که کمتر از خیابان نانجینگ معروف نیست و به ظرافت و ریزه کاری معروف است. در این خیابان شعبه هایی از مارک های بین المللی وجود دارد. در این خیابان از دیدن مراکز خرید Parkson و مرکز خرید و مد Maison غافل نشوید که اعتبار این خیابان به مراکز یاد شده است. همچنین برای خرید لباس های ارزان قیمت به مراکز زیر حتما سری بزنید: فروشگاه های خیابان Hong Kong، مرکز خرید Dimei و Xiang Yang Road خیابان North Sichuan مرکزی است که کالاهای ارزان قیمت را به شما ارائه می کند و اولین انتخاب مردم شانگهای است.

شانگهای شهری است که مسافران غریب را با مظاهر مدرنیته با آن ساختمان‌های سر به فلک کشیده آشنا می‌کند. وجود بلندترین هتل دنیا ، برج تلویزیون (TV Tower) و همچنین وجود سریعترین ترن دنیا با سرعت ۴۳۱ کیلومتر بر ساعت از نمونه‌ ای بارز پیشرفت و تکنولوژی بود. شبهای شانگهای از زیباترین شبهای چین است. مسافر می‌تواند سوار بر قایق و کشتی در طول رودخانه عظیمی که شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌کند از چراغانی خیابان ها و ساختمان ها از شب این شهر هزار رنگ دیدن کند.

وسایل نقلیه عمومی در شانگهای ارزان می باشد. شانگهای همچنین دارای مترو نیز می باشد اما آمادگی برای یک هیجان در ترافیک شهر را داشته باشید. بنظر می رسد که هیچ کس تره برای قوانین خرد نمی کند. هر کس کار خودش را می کند از عابر پیاده تا راننده اتوبوس. ممکن است در وهله اول وحشت کنید ولی بتدریج عادت کرده و حتی شاید لذت هم ببرید! متروهای شانگهای هم طبیعتا بسیار شلوغ می باشد. پس منتظر واگن خالی و یا خلوت نشوید و اولین قطار را سوار شوید!

شانگهای (به چینی: 上海) بزرگ‌ترین شهر کشور چین و دومین شهر بزرگ جهان پس از توکیو است.

جغرافیای و مساحت چین

جغرافیای کشور چین

مساحت جمهوری خلق چین حدود ۹٫۶ میلیون کیلومتر مربع است و پس از روسیه دومین کشور بزرگ جهان از نظر وسعت خاکی (بدون احتساب آب‌های داخلی) است. از نظر مساحت کل کشور هم سومین یا چهارمین کشور وسیع دنیا (پس از روسیه و کانادا و باتوجه به تعریف دقیق مساحت کلی ایالات متحده آمریکا) به شمار می‌آید.
چین با داشتن ۲۲.۱۱۷ کیلومتر مربع مرز زمینی طولانیترین خط مرزی را در میان تمام کشورهای جهان دارد. این کشور از شرق و جنوب با دریای چین شرقی، خلیج کره، دریای زرد، و دیگر آبهای آزاد احاطه شده‌است و با ۱۴ کشور هم‌مرز است.
چین در عرض جغرافیایی ۱۸ تا ۵۴ درجه شمالی و طول ۷۳ تا ۱۳۵ درجه شرقی قرار دارد و چشم‌اندازهای طبیعی آن بسیار متنوع است. در شرق چین در کرانه‌های رود زرد و دریای چین شرقی دشت‌های آبرفتی پهناور و حاضلخیزی با تراکم جمعیتی بسیار بالا قرار گرفته‌اند. در بخش‌های شمالی در مرز فلات مغولستان داخلی علفزارهای وسیع مشاهده می‌شود و صحراهای خشک و سرد تکله‌مکان و گبی در فلات مرتفع مغولستان جای گرفته‌اند. تپه‌ها و رشته‌کوه‌های کم‌ارتفاع بیشتر نواحی جنوب چین را دربرگرفته‌اند و شرق میانی چین میزبان دلتای دو رودخانه اصلی این کشور یعنیرود زرد و یانگ‌تسه است. بخش غربی این سرزمین پوشیده از کوه‌های بسیار مرتفع از جمله هیمالیاست. مرتفع‌ترین نقطه دنیا یعنی قله اورست به ارتفاع ۸۸۴۸ متر مرز چین و نپال است و پست‌ترین نقطه چین که سومین نقطه پست جهان است در بستر دریاچهٔ خشک آدینگ در فرونشست تورپان۱۵۴ متر پایینتر از سطح دریاهای آزاد است.
فصل‌های خشک و فصل‌های مرطوب همراه با باران موسمی شرایط آب‌وهوایی غالب در بیشتر نقاط چین است که اختلاف دمای قابل توجه بین تابستان و زمستان را در پی دارد. در زمستان بادهای شمالی سرد و خشک می‌وزد و بادهای جنوبی از سواحل دریا در نقاط جنوبیتر گرم و مرطوب است. طوفان‌های موسمی (در حدود ۵ مورد در سال) در امتداد سواحل جنوبی و شرقی، سیل‌های مخرب، سونامی، زلزله، رانش زمین و خشکسالی از بلایای طبیعی منطقه چین هستند.
گسترش بیابان‌ها به ویژه بیابان گبی یک معضل زیست‌محیطی مهم در چین است. هرچند درختکاری در مرزهای بیابان از دهه ۱۹۷۰ به بعد تعداد طوفان‌های شن را کاهش داده اما خشکسالی مستمر و شیوه نامناسب کشاورزی موجب طوفان‌های شنی شده که بهار هر سال شمال چین را در می‌نوردد و حتی به کره و ژاپن هم می‌رسد. دیده‌بان محیط زیست چین در سال ۲۰۰۷ اعلام کرده که هر سال چهار هزار کیلومتر مربع به بیابان‌های این کشور افزوده می‌شود. آب شدن یخچال‌های هیمالیا هم نگرانی دیگری است که می‌تواند بحران کمبود آب را برای صدها میلیون نفر به همراه بیاورد.
جمعیت‌شناسی
جمعیت چین در سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود یک میلیارد و ۳۷۰ میلیون نفر بوده‌است. رشد اقتصادی سریع چین موجب شده تا صدها میلیون نفر از فقر نجات پیدا کنند. اکنون ده درصد چینی‌ها با درآمدی کمتر از یک دلار در روز زندگی می‌کنند درحالیکه این رقم در سال ۱۹۷۸ به ۶۴ درصد می‌رسید. نرخ بیکاری شهری نیز در سال ۲۰۱۳ به چهار درصد رسیده‌است.
چین برای کنترل رشد بالا و سریع جمعیت کشور از سال ۱۹۷۹ برنامهٔ کنترل جمعیت سختگیرانه‌ای را با نام سیاست تک‌فرزندی را آغاز کرد. این سیاست به هر خانواده تنها اجازه داشتن یک فرزند را می‌داد. البته استثناهای زیادی هم برای آن در نظر گرفته شده‌است. اقلیت‌های قومی (همه اقوام بجز قوم هان) از آن مستثنی شده و اجازه داشتن فرزند دوم و حتی سوم را دارند. در بسیاری از روستاها هم برای افرادی که فرزند اولشان دختر یا معلول باشد اجازه داشتن فرزند دوم داده شده‌است. در سال ۲۰۱۳ این سیاست تا حد زیادی تلطیف شده و به خانواده‌هایی که یکی از والدین خودش تک‌فرزند بوده‌است اجازه داشتن فرزند دوم را می‌دهد. با این حال مقاومت‌هایی در مقابل این سیاست به ویژه در روستاها صورت گرفته که برای نیروی کار کشاورزی به فرزند نیاز داشته و به طور سنتی به داشتن فرزند پسر علاقه دارند.
رویه تک‌فرزندی در کاهش رشد جمعیت چین مؤثر بود و نرخ رشد کشور را در سال ۲۰۱۳ به ۰٫۴۶٪ رساند اما تبعات ناخواسته‌ای هم داشت. ترجیح سنتی برای داشتن فرزند پسر موجب شد تا توازن جنسیتی کشور برهم بخورد. بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ نسبت جنسی در هنگام تولد ۱۱۸ پسر به ازای ۱۰۰ دختر است که بسیار بالاتر از میزان طبیعی ۱۰۵ به ۱۰۰ محسوب می‌شود.
شهرهای اصلی جمهوری خلق چین

شانگهای

هنگ کنگ

گوانگ‌ژو

شن‌ژن

جغرافیای کشور چین

نقشه تراکم جمعیتی چین در سال ۲۰۰۹ نشان می‌دهد که بیشتر جمعیت در بخش شرقی کشور متمرکز است.

هان‌ها قوم غالب این کشور هستند که بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود ۹۱٫۵ درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهد. هان‌ها در تمام استان‌های چین به جز ایالت‌های غربی تبت و سین‌کیانگ اکثریت دارند. ژوانگ با ۱٫۳ درصد، منچو با ۰٫۸۶٪، اویغور با ۰٫۸۶٪ که بیشتر در سین‌کیانگ زندگی می‌کنند، هویی‌ها که هان‌های مسلمان هستند با ۰٫۷۹٪، میاو با ۰٫۷۲٪، یی با ۶۵٪، توجیا با ۰٫۶۲٪، مغول با ۰٫۴۷٪ و تبتی با ۰٫۴۴٪ پرجمعیت‌ترین اقلیت‌های قومی پرجمعیت‌ترین کشور دنیا هستند.