تور شانگهای, تور چین, تور لحظه آخری شانگهای

تور شانگهای، تورهای شانگهای، تور ارزان شانگهای، تور مسافرتی شانگهای، تور ارزان شانگهای , تور چین , تور شانگهای با نرخ ویژه

تور شانگهای, تور چین, تور لحظه آخری شانگهای

تور شانگهای، تورهای شانگهای، تور ارزان شانگهای، تور مسافرتی شانگهای، تور ارزان شانگهای , تور چین , تور شانگهای با نرخ ویژه

تور شانگهای، تورهای شانگهای، تور ارزان شانگهای، تور مسافرتی شانگهای، تور ارزان شانگهای , تور چین , تور شانگهای با نرخ ویژه

بایگانی

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «نوشیدنی های چین» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

غذای لذیذ چینی

چین کشور پهناوری است که غذاهای متنوع و با طعم‌های گوناگونی را در خود جای‌داده است. علاوه بر آن غذاهای محلی هر ناحیه از این کشور به‌کلی متفاوت‌اند. به‌عنوان مثال غذای محلی شانگهای شیائو لانگ بائو( xiao long bao )(سوپ کوفته ) است درحالی‌که در پکن اردک پکنی طرفداران بسیاری دارد. با کجارو همراه باشید تا ۲۴ غذای لذیذ چینی آشنا شوید تا در سفر به چین آن‌ها را تجربه کنید.

کانگ یو بینگ (cong you bing) مدل چینی پنکیک مرزه است که از پیازچه خرد شده با مخلفات در مغز نان مسطح تهیه می‌شود.
اردک پکینگ (Peking duck)
گوشت اردک با پوست نازک و ترد آن یکی از غذاهای محبوب چینی‌هاست. این غذا با پنکیک پیازچه، خیار و سس هویسن سرو می‌شود. این غذا که به اردک پکنی (Peking duck) مشهور است غذای موردعلاقه مردم پکن است. ۳

یو شیانگ رو سی (Yu xiang rou si) گوشت سرخ‌شده در سبزیجاتی چون قارچ و فلفل است که با سس سیر سرو می‌شود. این غذا در جنوب ایالت سیچوان طرفداران بسیاری دارد.
دونگ پو (Dongpo)
این غذای محلی استان هانگژو که نام شاعر، نقاش و سیاست‌مدار بزرگ چینی دونگ پو (Dongpo) را به خود گرفته است از طبخ گوشت تابه‌ای حاصل می‌شود. تکه‌های گوشت چربی‌دار و بدون چربی هر دو در دونگ پو وجود دارند.
لازی جی (la zi ji)
اگر به دنبال غذای تند و آتشین می‌گردید، در استان سیچوان چین لازی جی (la zi ji) را تجربه کنید. این غذا با سینه مرغ سرخ‌شده به همراه، فلفل، کنجد و فلفل‌های تند طبخ می‌شود.
نیلوفراسمانتوس ( osmanthus lotus)
اگرچه ریشه نیلوفراسمانتوس (osmanthus lotus) یک گیاه محسوب می‌شود اما شیرینی بیش از حد آن به این ریشه طعمی چون نبات داده است. ریشه اسمانتوس به همراه سس قرمز شیرین، گلاتین برنج و کمی از خود گیاه نیلوفر اسمانتوس سرو می‌شود. این غذا یکی از غذاهای معروف خیابانی شهر شانگهای است اما در استان هانگژو هم سرو می‌شود.
یو ژیا مو (iou jia mo)
یو ژیا مو (iou jia mo) نسخه چینی برگر است، که از گوشت چرخ‌کرده سرخ‌شده به همراه پیاز تشکیل‌شده با در نان پیچیده می‌شود. اگرچه ریشه این غذا به استان شیاآنشی باز می‌گردد اما این غذا امروزه در سرتاسر چین علاقه‌مندان بسیاری دارد.


شیائو لانگ بائو (Xiao long bao)
شیائو لانگ بائو (Xiao long bao) مدل شانگهایی دمبلجنس است که از گوشت خرچنگ خرد شده و مایعی خوش‌طعم درست می‌شود. با هر قاشق از سوپ مرزه، لقمه‌ای از کوفته خورده می‌شود.
ژیا جیانگ میان (zha jiang mian)
ژیا جیانگ میان (zha jiang mian)، از خمیر اشتهاآور سویا و نودل تشکیل‌شده است. این غذا که بازمانده از سنت دیرین چینی‌ها در سرو نودل است در هر منطقه از چین به روش متفاوتی طبخ می‌شود.
مرغ بگار (beggar’s chicken)
مرغ بگار (beggar’s chicken) ( بگار به معنی سائل و فقیر) برخلاف نام آن غذایی بسیار غنی و مختص استان جیانگ سو است که طبخ آن به مهارت زیادی نیاز دارد. این غذا که از مرغ شکم پر با گوشت چرخ‌کرده و قارچ درست‌شده در برک نیلوفر آبی پیچیده شده و با خاک رس پخت می‌شود. پس از طبخ کامل غذا، خاک رس اطراف مرغ شکسته شده و مرغ بگار آماده سرو می‌شود.
دن دن مین (dan dan mein)
این ظرف رشته پرطرفدار در خیابان‌های استان سیچوان، از رشته‌فرنگی آغشته به ترشی سبزیجات و گوشت چرخ‌کرده تشکیل‌شده است. این غذا دن دن مین (dan dan mein) نام دارد و با روغن چیلی درست می‌شود.
چار سیا بائو (char siu bao)
چار سیا بائو (char siu bao) غذای منطقه کانتوکی چین است که از گوشت چرخ‌کرده با سس شیرین گوشت درست‌شده و در مغز نان بخار پز می‌شود.
ما پو توفو (ma po tofu )
شاید تلفیق توفو ( چیزی شبیه پنیر که از شیر سویا درست می‌شود) و گوشت کمی عجیب به نظر برسد اما ما پو توفو (ma po tofu ) غذای لذیذ برای مردم استان سیچوان چین است. این غذا از مخلوط توفو ، گوشت و سس سبزیجات در روغن چیلی درست می‌شود.
ما پو توفو (ma po tofu )
ما پو توفو (ma po tofu ) نه‌تنها یک دسر چینی، که یکی از هنرهای سنتی چین است. این آب‌نبات به‌طور عمده از شکر، شربت مالتوز و بادام زمینی، کنجد و نارگیل درست می‌شود.


کونگی (congee)
کونگی (congee) سوپ غلیظ برنج است. این غذا از پخت دانه‌های برنج در آب به دست می‌آید. کونگی در چین به همراه بسیاری دیگر از غذاها همچون مرغ، گوشت و دونات سرو می‌شود.

۱۶u tiao)
یو تیائو (you tiao) ورژن چینی کرولر ( کلوچه تخم‌مرغی سرخ‌شده ) است که شکلی شبیه خمیر سرخ‌شده طلایی رنگ دارد. رد پای این غذا که به همراه کانگی سرو می‌شود را در بسیاری از خیابان‌های چین می‌توان یافت.
تخم‌مرغ صدساله (Century eggs)
تخم‌مرغ صدساله (Century eggs) غذایی به ابتکار مردم هونان چین است. همان‌طور که از نام آن برمی‌آید تخم‌مرغ، اردک یا بلدرچین در ترکیبی از خاک رس، خاکستر، نمک، آهک و پوست برنج برای هفته‌ها یا ماه‌ها چال می‌شود و طی فرآیندی رنگ، بو و مزه آن تغییر خاصی می‌کند.
شومای (Shumai)
شومای (Shumai) نوع خاصی از پیراشکی است که مختص استان گوانگدونگ است. این پیراشکی معمولا با میگو و گوشت و سبزیجات پر شده و به‌طور معمول به‌عنوان میان وعده سرو می‌شود.
گان بیان سی جی دو (Gan bian si ji dou)
گان بیان سی جی دو (Gan bian si ji dou)، یا لوبیا سبز خشک سرخ‌شده غذای محلی استان سیچوان چین است. برای تهیه این غذا، ابتدا رشته های لوبیا سبز کباب می‌شود تا بافت آن‌ها ترد شود. سپس لوبیا سبزهای کباب شده در مخلوطی از پیازچه، زنجبیل، سیر و ریشه خردل سرخ می‌شود.
لیانگ پی (Liang Pi)
شیان مرکز استان شاآنشی بهترین مکان برای تجربه لیانگ پی (Liang Pi)، بسته‌های سرد نودل با طعم‌های متفاوتی از سبزیجات است. رشته‌فرنگی‌های دراز و پهن این غذا از گندم و آرد برنج تهیه می‌شوند.
زونگزی (zongzi)
زونگزی (zongzi) که از برگ‌های بامبو و گلاتین غلیظ برنج تهیه می‌شود در سرتاسر چین علاقه‌مندان بسیاری دارد. این غذا دو طعم شیرین و مرزه دارد.
تانگ جی می لس (tang cu li ji)
تانگ جی می لس (tang cu li ji) غذایی گوشتی است که همزمان دو طعم شیرین و ترش را به دهان می‌دهد. پوسته این غذا ترد اما میانه آن بسیار نرم و دلپذیر است.
گائو تای (guo tie)
گائو تای (guo tie) یک نوع پیراشکی چینی است که با میگو یا گوشت پر شده و سپس با پیاز، کلم و زنجبیل طعم داده می‌شود.
چو دوفو (chou dofu)
علیرغم نام نه‌چندان اشتهاآور آن چو دوفو (chou dofu) (توفو بد بو) یکی از غذاهای اصلی خیابان‌های شانگهای است. این غذا که از توفو خوابانده شده در شیر و سبزیجات درست می‌شود می‌تواند به‌صورت سرخ‌شده، بخار پز، کباب یا خورشتی سرو شود.

  • sahar arab
  • ۰
  • ۰

جغرافیای کشور چین

مساحت جمهوری خلق چین حدود ۹٫۶ میلیون کیلومتر مربع است و پس از روسیه دومین کشور بزرگ جهان از نظر وسعت خاکی (بدون احتساب آب‌های داخلی) است. از نظر مساحت کل کشور هم سومین یا چهارمین کشور وسیع دنیا (پس از روسیه و کانادا و باتوجه به تعریف دقیق مساحت کلی ایالات متحده آمریکا) به شمار می‌آید.
چین با داشتن ۲۲.۱۱۷ کیلومتر مربع مرز زمینی طولانیترین خط مرزی را در میان تمام کشورهای جهان دارد. این کشور از شرق و جنوب با دریای چین شرقی، خلیج کره، دریای زرد، و دیگر آبهای آزاد احاطه شده‌است و با ۱۴ کشور هم‌مرز است.
چین در عرض جغرافیایی ۱۸ تا ۵۴ درجه شمالی و طول ۷۳ تا ۱۳۵ درجه شرقی قرار دارد و چشم‌اندازهای طبیعی آن بسیار متنوع است. در شرق چین در کرانه‌های رود زرد و دریای چین شرقی دشت‌های آبرفتی پهناور و حاضلخیزی با تراکم جمعیتی بسیار بالا قرار گرفته‌اند. در بخش‌های شمالی در مرز فلات مغولستان داخلی علفزارهای وسیع مشاهده می‌شود و صحراهای خشک و سرد تکله‌مکان و گبی در فلات مرتفع مغولستان جای گرفته‌اند. تپه‌ها و رشته‌کوه‌های کم‌ارتفاع بیشتر نواحی جنوب چین را دربرگرفته‌اند و شرق میانی چین میزبان دلتای دو رودخانه اصلی این کشور یعنیرود زرد و یانگ‌تسه است. بخش غربی این سرزمین پوشیده از کوه‌های بسیار مرتفع از جمله هیمالیاست. مرتفع‌ترین نقطه دنیا یعنی قله اورست به ارتفاع ۸۸۴۸ متر مرز چین و نپال است و پست‌ترین نقطه چین که سومین نقطه پست جهان است در بستر دریاچهٔ خشک آدینگ در فرونشست تورپان۱۵۴ متر پایینتر از سطح دریاهای آزاد است.
فصل‌های خشک و فصل‌های مرطوب همراه با باران موسمی شرایط آب‌وهوایی غالب در بیشتر نقاط چین است که اختلاف دمای قابل توجه بین تابستان و زمستان را در پی دارد. در زمستان بادهای شمالی سرد و خشک می‌وزد و بادهای جنوبی از سواحل دریا در نقاط جنوبیتر گرم و مرطوب است. طوفان‌های موسمی (در حدود ۵ مورد در سال) در امتداد سواحل جنوبی و شرقی، سیل‌های مخرب، سونامی، زلزله، رانش زمین و خشکسالی از بلایای طبیعی منطقه چین هستند.
گسترش بیابان‌ها به ویژه بیابان گبی یک معضل زیست‌محیطی مهم در چین است. هرچند درختکاری در مرزهای بیابان از دهه ۱۹۷۰ به بعد تعداد طوفان‌های شن را کاهش داده اما خشکسالی مستمر و شیوه نامناسب کشاورزی موجب طوفان‌های شنی شده که بهار هر سال شمال چین را در می‌نوردد و حتی به کره و ژاپن هم می‌رسد. دیده‌بان محیط زیست چین در سال ۲۰۰۷ اعلام کرده که هر سال چهار هزار کیلومتر مربع به بیابان‌های این کشور افزوده می‌شود. آب شدن یخچال‌های هیمالیا هم نگرانی دیگری است که می‌تواند بحران کمبود آب را برای صدها میلیون نفر به همراه بیاورد.
جمعیت‌شناسی
جمعیت چین در سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود یک میلیارد و ۳۷۰ میلیون نفر بوده‌است. رشد اقتصادی سریع چین موجب شده تا صدها میلیون نفر از فقر نجات پیدا کنند. اکنون ده درصد چینی‌ها با درآمدی کمتر از یک دلار در روز زندگی می‌کنند درحالیکه این رقم در سال ۱۹۷۸ به ۶۴ درصد می‌رسید. نرخ بیکاری شهری نیز در سال ۲۰۱۳ به چهار درصد رسیده‌است.
چین برای کنترل رشد بالا و سریع جمعیت کشور از سال ۱۹۷۹ برنامهٔ کنترل جمعیت سختگیرانه‌ای را با نام سیاست تک‌فرزندی را آغاز کرد. این سیاست به هر خانواده تنها اجازه داشتن یک فرزند را می‌داد. البته استثناهای زیادی هم برای آن در نظر گرفته شده‌است. اقلیت‌های قومی (همه اقوام بجز قوم هان) از آن مستثنی شده و اجازه داشتن فرزند دوم و حتی سوم را دارند. در بسیاری از روستاها هم برای افرادی که فرزند اولشان دختر یا معلول باشد اجازه داشتن فرزند دوم داده شده‌است. در سال ۲۰۱۳ این سیاست تا حد زیادی تلطیف شده و به خانواده‌هایی که یکی از والدین خودش تک‌فرزند بوده‌است اجازه داشتن فرزند دوم را می‌دهد. با این حال مقاومت‌هایی در مقابل این سیاست به ویژه در روستاها صورت گرفته که برای نیروی کار کشاورزی به فرزند نیاز داشته و به طور سنتی به داشتن فرزند پسر علاقه دارند.
رویه تک‌فرزندی در کاهش رشد جمعیت چین مؤثر بود و نرخ رشد کشور را در سال ۲۰۱۳ به ۰٫۴۶٪ رساند اما تبعات ناخواسته‌ای هم داشت. ترجیح سنتی برای داشتن فرزند پسر موجب شد تا توازن جنسیتی کشور برهم بخورد. بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ نسبت جنسی در هنگام تولد ۱۱۸ پسر به ازای ۱۰۰ دختر است که بسیار بالاتر از میزان طبیعی ۱۰۵ به ۱۰۰ محسوب می‌شود.
شهرهای اصلی جمهوری خلق چین

شانگهای

هنگ کنگ

گوانگ‌ژو

شن‌ژن

جغرافیای کشور چین

نقشه تراکم جمعیتی چین در سال ۲۰۰۹ نشان می‌دهد که بیشتر جمعیت در بخش شرقی کشور متمرکز است.

هان‌ها قوم غالب این کشور هستند که بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود ۹۱٫۵ درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهد. هان‌ها در تمام استان‌های چین به جز ایالت‌های غربی تبت و سین‌کیانگ اکثریت دارند. ژوانگ با ۱٫۳ درصد، منچو با ۰٫۸۶٪، اویغور با ۰٫۸۶٪ که بیشتر در سین‌کیانگ زندگی می‌کنند، هویی‌ها که هان‌های مسلمان هستند با ۰٫۷۹٪، میاو با ۰٫۷۲٪، یی با ۶۵٪، توجیا با ۰٫۶۲٪، مغول با ۰٫۴۷٪ و تبتی با ۰٫۴۴٪ پرجمعیت‌ترین اقلیت‌های قومی پرجمعیت‌ترین کشور دنیا هستند.

  • sahar arab